De relatie tussen privaatrecht en sport

Als je de relaties en conflicten tussen publiekrecht, privaatrecht en sport wilt begrijpen, dan moet je zeker verder lezen! Laten we het over de conceptuele en praktische verschillen binnen deze twee grote segmenten van het internationaal recht hebben.

De verhouding tussen publiekrecht, privaatrecht en sport blijft een zeer complex onderwerp. In feite zien we vaak de overlapping of inmenging tussen publiekrecht en privaatrecht. Bovendien is het zo dat deze regels conflicten veroorzaken tussen de bestuursorganen van de sport en de overheid.

Deze botsingen leiden vaak terug tot de vraag in hoeverre de discipline daadwerkelijk door specifieke wetten kan worden beheerst. Het is immers geen toeval dat het sportrecht de laatste jaren aan kracht wint.

Steeds meer professionals kiezen ervoor om zich in deze materie te specialiseren. Naast de verleidelijke mogelijkheid om van het sportrecht hun beroep te maken, toont dit aan dat er behoefte is aan goed opgeleide advocaten om dit soort geschillen te helpen oplossen en te voorkomen. Het zou ook helpen om meer transparantie van het sportrecht te krijgen.

Privaat- en publiekrecht: definitie en verschillen

Eerst en vooral is privaatrecht een tak van het wettelijk recht. De belangrijkste functie ervan is het reguleren van de verschillende relaties en activiteiten waarbij particulieren betrokken zijn.

Om te kunnen functioneren leunt deze private versie van de juridische wereld op twee fundamentele principes. Ten eerste de gelijkheid van individuen voor de wet: ten tweede onze autonome vrije wil.

Het is belangrijk om te onthouden dat het wettelijk recht het recht is dat expliciet tot uitdrukking komt in wetsteksten en de bestaande wetten van elke samenleving.

Dit maakt het anders dan het publiekrecht, dat zich richt op de verhoudingen en activiteiten van de overheid. Deze publieke tak van het recht kan echter ook belast zijn met het reguleren van die situaties waarin het openbaar bestuur optreedt als een particulier en niet als de regulerende staat.

In meer praktische termen kunnen we zeggen dat het privaatrecht verantwoordelijk is voor de situaties waarbij twee of meer burgers betrokken zijn: enkele voorbeelden zijn echtscheidingen of geschillen met betrekking tot het vermogen van een derde partij.

Anderzijds behandelt het publiekrecht de handelingen en bevoegdheden die betrekking hebben op de overheid of het openbaar bestuur. Dit verschil bestaat al sinds het Romeinse Rijk, en het is van fundamenteel belang om de huidige juridische structuren vast te stellen.

Relatie tussen publiekrecht, privaatrecht en sport

Over het algemeen hebben sporten een nauwere band met het privaatrecht. Een groot deel van de verenigingen en sportverenigingen zijn namelijk particuliere organisaties.

Daar komt nog bij dat de meeste relaties in de sportwereld plaatsvinden tussen particuliere entiteiten. Dat kan zijn tussen twee personen, een sporter en een bedrijf, merk of vereniging, of tussen twee of meer partijen uit de private sector.

Er zijn echter twee grote problemen die de relatie tussen privaatrecht en sport bemoeilijken. Het eerste probleem is dat het sportrecht, althans in Spanje, vrijwel niet bestaat als een regelgevend kader met autonomie.

De activiteiten en structuren ervan zijn intrinsiek verbonden met de regelgeving en de besluiten die afkomstig zijn van verenigingen en sportorganisaties zoals:

• Olympisch Handvest (Olympic Charter)
• Reglement en disciplinaire codes van nationale (RFEF of RFEB) en internationale federaties (FIFA of FIBA)
• Statuten van sportclubs en liga’s
• Beslissingen van sportarbitragetribunalen (TAS) of interne commissies

Laten we nu eens kijken naar de tweede en belangrijkste kwestie. In de praktijk komt het erop neer dat de relaties en acties op het sportveld ook te maken hebben met nationale en autonome wetten en de regelgeving die voortvloeit uit de overheid.

Arbeidsrelatie en contract

Als we een voorbeeld nemen aan het contract tussen een atleet en een sportclub, dan zien we dat het een directe relatie is tussen twee private entiteiten. Dit alles valt onder het Koninklijk Besluit 1006/1985, dat de professionele praktijk van Spaanse sporters regelt.

Daarnaast omvat het Spaanse werknemersstatuut de arbeidsverhouding van sporters en valt het onder de categorie speciale regelingen. Daarom is het niet vreemd dat het publiek recht vaak ingrijpt en conflicten binnen het sportveld oplost.

In de laatste plaats is het ook belangrijk om niet uit het oog te verliezen dat sport geen privaat rechtsdomein is. Eerst en vooral zou het echt voor alle burgers een recht moeten zijn. Om dit te bereiken speelt de staat een sleutelrol bij het bevorderen van overheidsbeleid en regelgeving die de toegang tot fysieke activiteiten garandeert.