Regelgeving voor fietsers en wielrenners

De praktijk van het wielrennen is over de hele wereld wijdverspreid. In de loop der jaren zijn er nieuwe regels en concepten voor deze sport ingevoerd om te zorgen voor een meer gedetailleerde regelgeving. In dit artikel zullen we de regels ervan bespreken. 

Wielrennen is een vrij traditionele sport die buitengewoon populair is geworden op het Europese continent en daarnaast ook in sommige Amerikaanse landen. Het is geen verrassing dat veel mensen interesse hebben in de regelgeving voor fietsers en wielrenners.

Dit houdt namelijk in dat ze het met een grotere mate van professionaliteit kunnen gaan beoefenen. In die zin is het eerste wat we moeten erkennen dat fietsen of wielrennen meerdere vormen kent. Sommige hiervan vinden plaats in de open lucht of op een binnenbaan, op een competitieve of recreatieve manier.

Ook als we het over wedstrijdfietsen hebben, dan heeft elke categorie zijn eigen internationale regels. Het gaat om het oriënteren van de criteria waaronder sporters met elkaar concurreren.

Regelgeving voor fietsers en wielrenners: categorieën en regels

Over het algemeen delen we de fietsstijlen in twee grote groepen in: in wedstrijdverband en recreatief fietsen. Eerst en vooral wordt het belangrijkste verschil duidelijk uit de namen zelf. De ene omvat alle modaliteiten die sporters voor competitieve doeleinden beoefenen en de andere verwijst naar de beoefening van het fietsen voor amusement.

Wedstrijdfietsen: Olympische sport sinds Athene 1896

Het wedstrijdfietsen omvat verschillende categorieën die sporters op verschillende soorten fietsen beoefenen. Binnen elke categorie trainen en strijden fietsers ook in verschillende specialismen.

Sinds de eerste editie van de hedendaagse Olympische Spelen, die in 1896 in Athene werden gehouden, is het wedstrijdfietsen al een Olympische sport. Gedurende enkele jaren werden op de Olympische Spelen echter alleen wedstrijden in de baan- en wegcategorieën gehouden.

Oorspronkelijk mochten op Olympisch niveau alleen mannen deelnemen aan deze discipline. De vrouwelijke wielrensters begonnen namelijk pas tijdens de Spelen van 1984 in Los Angeles (op de baan) en Seoel 1988 (op de weg) mee te doen.

Regelgeving: huidige categorieën

Vandaag de dag erkennen ze negen competitieve fietscategorieën:

• Wegwielrennen: atleten fietsen buiten, meestal op asfalt: hoewel het ook op andere oppervlakken mogelijk is. In deze categorie hebben we de meest prestigieuze internationale wielerevenementen, zoals de Ronde van Frankrijk, de Ronde van Spanje (de Vuelta) en de Ronde van Italië (de Giro).
• Baanwielrennen: dit vindt plaats in een indoorstadion, bekend als velodrome (omslagfoto), met behulp van aangepaste racefietsen voor de baan. Binnen deze categorie nemen teams en individuen deel aan ten minste tien soorten wedstrijden.
• Mountain biking: omvat vier buitenwedstrijdstijlen op natuurlijke oppervlakken. Dit zijn cross country, vier cross (4X), downhill en marathon.
• Cyclocross of veldrijden: bestaat uit het afleggen van bepaald parcours op een circuit. Dat bestaat afwisselend uit verschillende oppervlakken, zoals asfalt en gras of zand, met tal van obstakels (natuurlijk of kunstmatig).
• Indoor cycling: het omvat artistiek fietsen en cyclobal (een categorie geïnspireerd op voetbal en aangepast aan de fiets).
• Trial: De wortels hiervan komen voort uit de traditionele motortrials en bestaan uit verschillende categorieën: afhankelijk van de inches van de fietswielen.
• BMX cycling: het houdt twee stijlen in. De eerste is de BMX-Race, die bestaat uit een race met bochten en obstakels. De tweede is Freestyle, een wedstrijd bestaande uit tricks en poses met een 20-inch velg BMX-fiets, op ofwel stedelijke hindernissen ofwel hellingen.

Competities: regelgeving voor fietsers en wielrenners

De Internationale Wielerunie (UCI) is het mondiale bestuursorgaan dat verantwoordelijk is voor de regulering van het wedstrijdfietsen.

Het is ook verantwoordelijk voor het certificeren van de toepassing van het wielerreglement in internationale evenementen van de verschillende categorieën. Ook vertegenwoordigt zij het wielrennen als sport voor het Internationaal Olympisch Comité (IOC).

De RFEC (Royal Spanish Cycling Federation), die is aangesloten bij het door de UCI opgestelde reglement voor de wielersport, is in Spanje verantwoordelijk voor de naleving van de regels voor de praktijk van elke categorie van de competitief fietsen. Het is ook verantwoordelijk voor de organisatie van officiële nationale of regionale wedstrijden.

Op internationaal niveau is de RFEC verantwoordelijk voor de vertegenwoordiging van Spanje bij de UCI en de UEC (Europese Wielerunie) in alle internationale sportactiviteiten, zowel op Spaans grondgebied als ook in het buitenland.

In het verlengde van de functies van de Spaanse wielerbond is het hun plicht om de atleten te kiezen die het land in individuele categorieën of in teamcompetities zullen vertegenwoordigen.

Ten slotte hebben zij de belangrijke verantwoordelijkheid om ervoor te zorgen dat de sporters het wielrennen op een veilige en ethische manier beoefenen.

Daarom moeten zij dopinggevallen proberen te voorkomen, identificeren en bij constatering ervan correct te werk gaan, tevens reageren op problemen met de verkeersveiligheid en het recreatief fietsen in het land bevorderen.