Pregoreksja - czym jest i do czego prowadzi?

Wiele kobiet doświadcza nadmiernego zaabsorbowania swoją wagą i podejmuje niefortunne środki przeciwko temu. Jeśli dzieje się to w czasie ciąży, jest to tak zwana pregoreksja, a ryzyko dla matki i dziecka jest bardzo wysokie.

Pregoreksja może pojawić się w czasie ciąży i wiąże się z obsesją na punkcie masy ciała nabytej podczas ciąży.

Czytaj dalej, aby dowiedzieć się więcej o tym niebezpiecznym zaburzeniu zdrowia psychicznego. Ponadto dowiedz się, co możesz zrobić, jeśli cierpisz na nie Ty lub ktoś, kogo znasz.

Co to jest pregoreksja?

Kiedy kobieta zajdzie w ciążę, z pewnością zdaje sobie sprawę z faktu, że stanie się cięższa, nawet jeśli będzie zdrowo się odżywiać. Podczas dziewięciu miesięcy ciąży na poziomie fizycznym zachodzi wiele zmian. Przyrost masy ciała jest jedną z nich.

Chociaż większość przyszłych matek akceptuje to jako część tego procesu. inne nie potrafią pogodzić się z tyciem i zażarcie walczą z każdym dodatkowym kilogramem.

Jeśli kobieta w ciąży cierpi na pregoreksję, jej głównym celem jest nie przybierać na wadze i pozostać tak szczupłą, jak to możliwe przez całą ciążę. Aby to zrobić, je mniej, niż jest to wymagane. Dodatkowo może głodzić się przez dłuższy czas lub „przejść na dietę”, a nawet spożywać tylko płyny.

To nadmierne zaabsorbowanie własną sylwetką może nawet prowadzić do wywoływania wymiotów, przyjmowania środków przeczyszczających lub wykonywania ćwiczeń, które nie są odpowiednie w jej stanie.

Wszystko to oczywiście ma konsekwencje, które są bardziej niż niebezpieczne zarówno dla niej, jak i jej dziecka.

Co powoduje to zaburzenie?

Główną przyczyną pregoreksji jest presja społeczna. Innymi słowy, na przyszłą matkę mogą mieć wpływ idealne obrazy „współczesnej kobiety”. Podobnie może na nią wpływać czytanie wiadomości o gwiazdach, które utrzymały wagę podczas ciąży i po porodzie.

Może być trochę trudno zrozumieć, w jaki sposób kobieta może zagrozić zdrowiu własnego dziecka ze względu na własną sylwetkę. Jednak to zaburzenie nie wynika ze złych intencji przyszłej mamy.

Matka prawdopodobnie miała już problem z nadwagą lub w przeszłości mogła mieć zaburzenia odżywiania. Zaburzenia odżywiania często pojawiają się ponownie na tym wrażliwym etapie życia.

Symptomatologia

Głównymi objawami pregoreksji są:

• Niewielki przyrost masy ciała, a nawet utrata masy ciała podczas ciąży.
• Nadmierny strach przed przybraniem na wadze lub ciągłe mówieniem o kilogramach i wadze.
• Ograniczenia dietetyczne (eliminacja niektórych pokarmów).
• Wykonywanie ćwiczeń nieodpowiednich dla kobiet w ciąży.
• Wywoływanie wymiotów
• Nadmierne zmęczenie, zawroty głowy, bóle głowy.
• Nie poddawanie się słynnym „głodom ciążowym” i odrzucanie apetycznych posiłków.

Możliwe konsekwencje, jakie może mieć pregoreksja

Jak wspomnieliśmy wcześniej, ten rodzaj zaburzenia może prowadzić do wielu negatywnych konsekwencji, zarówno dla matki, jak i płodu.

W pierwszym przypadku skutki obejmują nadciśnienie, niedożywienie, niedokrwistość, zaburzenia rytmu serca, niedobór wapnia w kościach i cukrzycę ciążową.

Co więcej, istnieje również ryzyko poronienia, pojawienia się depresji i niskiej samooceny.

W tym drugim przypadku główne konsekwencje zachowania kobiety to przedwczesny poród, niska waga urodzeniowa i problemy neurologiczne. Ponadto istnieje zwiększone ryzyko wystąpienia problemów poznawczych w dzieciństwie.

Jednak w poważniejszych przypadkach istnieje możliwość śmierci przed porodem (martwy poród) lub w pierwszych miesiącach życia.

Jak mogę pomóc kobiecie cierpiącej na pregoreksję?

Kobieta cierpiąca na to zaburzenie z pewnością nie zdaje sobie sprawy z tego, co się dzieje, ponieważ może wierzyć, że postępuje właściwie.

Pierwszymi ludźmi, którzy zauważą, że coś jest nie tak, są jej partner, przyjaciele i członkowie najbliższej rodziny.

Oczywiście, gdy ci ludzie spróbują o tym porozmawiać, przyszła matka zlekceważy ten temat i zapewni swoich bliskich, że ich przypuszczenia nie są prawdziwe.

Pierwszą rzeczą do zrobienia, gdy bliska Ci kobieta wykazuje oznaki pregoreksji, jest rozmowa z lekarzem pierwszego kontaktu. Ten specjalista przeprowadzi serię testów i zada odpowiednie pytania ciężarnej kobiecie. Jeśli lekarz uzna to za konieczne, skieruje ją do psychologa lub psychiatry.

Terapia może być indywidualna, ale zaleca się, aby kobieta uczestniczyła w sesjach terapii grupowej. To pozwoli jej rozmawiać z innymi ciężarnymi kobietami, które cierpią na ten sam problem.

Jednocześnie bardzo ważne jest, aby zawsze otrzymywała wsparcie od swojej rodziny. Ponadto ważne jest, aby nie mówić jej, że jest zła, ani nie oskarżać jej o zaniedbanie dotyczące jej życia i życia płodu. Musisz wykazać zrozumienie, empatię i chęć pomocy.