Kontuzja ścięgna - wszystko co musisz wiedzieć

Kontuzja ścięgna - wszystko co musisz wiedzieć
Kontuzja ścięgna - wszystko co musisz wiedzieć

Ostatnia aktualizacja: 16 maja, 2020

Kontuzja ścięgna podkolanowego może być bardzo uciążliwa dla sportowców. Aby uniknąć tego problemu w przyszłości (a także złagodzić już istniejące dolegliwości), postępuj zgodnie z naszymi sprawdzonymi wskazówkami.

Sportowcom zadziwiająco łatwo przychodzi ignorowanie tylnych mięśni ud. Jest to bardzo groźne, ponieważ kontuzja ścięgna podkolanowego jest dość powszechna wśród osób aktywnych.

Używamy nóg do większości ruchów o wysokiej intensywności, dlatego ważne jest, aby zrozumieć, jak zapobiegać tego rodzaju urazom i radzić sobie z nimi.

Czym są ścięgna?

Oczywiście, nawet jeśli mówimy „ścięgno podkolanowe”, jest to w rzeczywistości zestaw mięśni. Istnieją trzy różne mięśnie, których działanie jest zależne od siebie nawzajem. Te trzy mięśnie to:

Ścięgna podkolanowe zaczynają się już w miednicy. Stamtąd schodzą do kolana. Ścięgna podkolanowe to silne włókna mięśniowe o dużej kurczliwości.

Ze względu na ich kluczową rolę w ruchach, nieprawidłowo wykonany trening często kończy się kontuzją ścięgna podkolanowego.

Krótko mówiąc, sportowiec zwykle jest narażony na jeden z trzech rodzajów kontuzji ścięgna podkolanowego: przykurcz, zerwanie i naciągnięcie. Zdecydowanie ta ostatnia kontuzja najczęściej występuje u sportowców.

Którzy sportowcy są bardziej podatni na urazy ścięgien podkolanowych? Zazwyczaj ci, którzy podczas treningu wykorzystują głównie dolne kończyny. Czyli na przykład gracze piłki nożnej, koszykarze i tenisiści są narażeni na ryzyko kontuzji w tylnej części uda.

Oczywiście każda aktywność fizyczna, która wiąże się z wykonywaniem nagłych ruchów i gwałtownymi zatrzymaniami może wiązać się z uszkodzeniem ścięgien.

Kontuzja ścięgna podkolanowego – czynniki ryzyka

Jak powiedzieliśmy, mięśnie ścięgien są szczególnie eksploatowane głównie wśród piłkarzy, koszykarzy i tenisistów. Jeśli uprawiasz inne sporty obciążające mięśnie uda z powodu podskoków lub intensywnych zatrzymań, również możesz być narażony na tę kontuzję.

mężczyzna cierpi na bóle kolan - kontuzja ścięgna

Istnieją jednak inne czynniki ryzyka:

  • Poprzednie urazy ścięgna podkolanowego: po uszkodzeniu mięśni istnieje większe prawdopodobieństwo ponownego wystąpienia urazu. Z tego powodu niezbędna jest rehabilitacja.
  • Brak elastyczności: są ludzie, którzy z natury mają mniejszą elastyczność niż inni. Ten stan nie jest patologiczny, ale sprzyja urazom więzadeł i mięśni.
  • Brak równowagi mięśniowej: naukowcy i eksperci nauk sportowych stworzyli tę koncepcję. Teoretycznie nierównowaga występuje, gdy dany mięsień jest przepracowany, a jego mięsień antagoniczny nie jest wystarczająco silny. Jest to bardzo powszechne na udzie, gdzie mięśnie czworogłowe są zwykle silniejsze niż ścięgna podkolanowe. Przez zaburzoną równowagę i nadmierną pracę, to przeciążenie może doprowadzić do urazu ścięgna podkolanowego.

Rodzaje kontuzji ścięgien podkolanowych

Naciągnięcie ścięgien podkolanowych jest najczęstszą zmianą w tej grupie mięśni. Jednak nie wszystkie urazy są takie same. Istnieją różne stopnie naciągnięcia mięśnia:

  • Pierwszy stopień: jest to w zasadzie niewielki uraz. Dla sportowca objawy nie są uciążliwe. Jednak zwykle ogranicza to ruchomość dolnej części ciała. Możesz kontynuować regularną aktywność fizyczną, a co więcej, występujący ból może stać się problemem dopiero po kilku dniach od urazu. Żeby pozbyć się urazu ścięgna pierwszego stopnia wystarczą zimne okłady.
  • Drugi stopień: ten uraz ma umiarkowane nasilenie. Oprócz naciągnięcia włókien mięśniowych, wzdłuż włókna mięśniowego pojawiają się również rozdarcia. Oczywiście uraz drugiego stopnia boli bardziej, niż ten pierwszego, i może obejmować zapalenie i obrzęk. Często zdarza się, że gdy tylko dojdzie do kontuzji, sportowiec ją odczuwa i musi przerwać aktywność.
  • Trzeci stopień: to poważna kontuzja. W tym przypadku włókna mięśniowe są wręcz zerwane, a uraz przypomina rozdarcie. Może również obejmować uszkodzenie miejsca, w którym ścięgna są przyczepione do kości, co zwiększa jego nasilenie. Obciążenie to znacznie wpływa na zdolność ruchu mięśni, a ból zakłóca regularną aktywność fizyczną.

Leczenie urazu ścięgna podkolanowego

Aby potwierdzić uszkodzenie ścięgna podkolanowego, lekarz prawdopodobnie poprosi o badanie obrazowe. Może to być ultradźwięk tkanek miękkich lub rezonans magnetyczny. Technik patrząc na test będzie szukał zmian we włóknach mięśniowych. Ważne jest również sprawdzenie, czy są one rozszerzone lub uszkodzone.

Fizjoterapeuta rozciągający nogi pacjenta - kontuzja ścięgna

Chociaż w niektórych przypadkach objawy mogą ułatwić diagnozę medyczną, najlepszym rozwiązaniem jest badanie obrazowe. Po ustaleniu istnienia kontuzji lekarz zaproponuje spersonalizowany plan leczenia.

Niemniej jednak oto kilka podstawowych wskazówek, których możesz przestrzegać, jeśli uważasz, że masz kontuzję ścięgna podkolanowego.

Podstawowe wytyczne a kontuzja ścięgna

Oczywiście pierwszym środkiem terapeutycznym jest odpoczynek. Sportowcy muszą przerwać trening na co najmniej tydzień. Stopień obrażenia zadecyduje o tym, czy konieczne jest dalsze wstrzymanie się od treningów.

Jako dodatek do odpoczynku, nałożenie bandaża, miejscowego opatrunku na zimno i utrzymywanie stopy na podwyższeniu może złagodzić ból.

Środki te powinny pomóc w dyskomforcie przez pierwszy tydzień, kiedy ból zwykle jest najbardziej intensywny. Lekarz ortopeda lub fizjoterapeuta może na prośbę pacjenta wskazać dodatkowe metody, który pomogą poprawić komfort chorego.

Kiedy ból znika, kontuzjowany sportowiec może rozważyć rehabilitację. Zwykle obejmuje ona dwie części. Początkowo specjalista będzie pracował nad całym mięśniem. Następnie przejdziesz trening mięśni, aby wzmocnić problematyczny obszar. Pomoże to włóknom mięśniowym odzyskać normalną fizjologię.

Z drugiej strony, w drugiej części jest regeneracja mięśni pod kątem określonego sportu. Na tym etapie będą istnieć różnice między terapiami u na przykład piłkarza czy tenisisty.

Na koniec powinniśmy wspomnieć, że bardzo poważne przypadki wymagają interwencji chirurgicznej. Są wyjątkowe i nie są częste. Oczywiście, jeśli podejrzewasz uraz lub kontuzję uda, najlepiej skonsultować się z zaufanym lekarzem.


Wszystkie cytowane źródła zostały gruntownie przeanalizowane przez nasz zespół w celu zapewnienia ich jakości, wiarygodności, aktualności i ważności. Bibliografia tego artykułu została uznana za wiarygodną i dokładną pod względem naukowym lub akademickim.


  • Scarfó, Ricardo L. “Lesiones musculares: distensiones de los isquiotibiales.” Revista Digital. Buenos Aires 5.25 (2000).
  • da Silva Dias, R., and A. Gómez-Conesa. Síndrome de los isquiotibiales acortados. Fisioterapia 30.4 (2008): 186-193.
  • Domínguez-Gasca, Luis Gerardo, and Luis Gerardo Domínguez-Carrillo. Ruptura total de isquiotibiales mediales. Acta médica grupo Ángeles 9.4 (2011): 204-210.

Ten tekst jest oferowany wyłącznie w celach informacyjnych i nie zastępuje konsultacji z profesjonalistą. W przypadku wątpliwości skonsultuj się ze swoim specjalistą.