Złamania żeber na skutek stresu podczas ćwiczeń

Do złamań żeber na skutek stresu podczas wysiłku sportowego dochodzi u sportowców różnych dyscyplin. Chociaż tego typu złamania mogą występować częściej w kończynach dolnych, nie można lekceważyć zdarzających się urazów żeber.
Złamania żeber na skutek stresu podczas ćwiczeń

Ostatnia aktualizacja: 28 stycznia, 2021

Mamy na myśli naprężeniowe złamania żeber, gdy dojdzie do pojedynczego lub mnogiego złamania pod wpływem powtarzającej się siły przykładanej do nich w trakcie ćwiczeń. Aby ten uraz wystąpił, istotne jest, aby siła ta była mniejsza niż wytrzymałość kości.

Oznacza to, że do niszczenia tkanki dochodzi nie przez pojedynczy bezpośredni uraz, ale przez powtarzające się drobne urazy, które stale dotykają to samo miejsce. W pewnym momencie komórki tracą swoją elastyczność, następuje pęknięcie, a w końcu dochodzi do złamania żeber.

Dlaczego zdarzają się złamania żeber?

Mechanizm złamania żeber pod wpływem stresu w sporcie wiąże się ze zmęczeniem. Dość trudno opisać ten termin, ponieważ nie oznacza zmęczenia w szerokim znaczeniu. Nie chodzi tu o zmęczenie całego ciała, kiedy czujemy się wyczerpani pracą lub innymi zajęciami.

Zmęczenie tkanki kostnej wiąże się z powtarzającym się wysiłkiem, z jakim musi ona znosić obciążenia. Weźmy pod uwagę kajakarza, który codziennie trenuje ten sam ruch wiosłowania.

W tym przypadku żebra stale podlegają uciskowi przez mięśnie klatki piersiowej. I w pewnym momencie nie mogą już więcej znieść nacisku wywieranej na nie siły.

W normalnych warunkach niewielki uraz może zostać szybko naprawiony przez komórki. Jednak w przypadku naprężeniowego złamania żeber nie ma czasu na gojenie.

Pęknięcie więc za każdym razem się pogłębia i sięga w kolejną warstwę kości. Kiedy dochodzi do punktu odcięcia, kontuzja daje o sobie znać.

Według badań opublikowanych przez International Journal of Podiatric Sciences forma rozprzestrzeniania się złamania różni się od zwykłych złamań w wyniku pojedynczego urazu.

Żebra w tym wypadku zaczynają łamać się prostopadle, ale zaraz potem przyjmują kierunek równoległy do ​​krawędzi kości.

Naprężeniowe złamania żeber – objawy

Ból jest najbardziej charakterystycznym objawem złamanego żebra. W przypadku tych spowodowanych chronicznym zmęczeniem, dyskomfort może rozwijać się powoli, podstępnie. Nie przybierając ostrej formy może na początku zostać zlekceważony.

Ból ten nasila się, gdy występują głębokie ruchy oddechowe. Podczas brania oddechu lub wypuszczania powietrza klatka piersiowa porusza się. Ale szczególnie podczas wdechu, oś żebrowa napręża się i rozszerza i objawia się dyskomfortem.

Ogólnie ból ten lokalizuje się miejscowo i nie promieniuje do innych regionów. Ale w przypadku urazu nerwu może on przebiegać do mostka lub pleców.

Nieswoiste choroby zapalne jelit

Nie zawsze dochodzi do wystąpienia stanu zapalnego. Niektórzy sportowcy zauważają guzek w miejscu złamania, podczas gdy inni odczuwają tylko ból. W przypadku nagromadzenia się płynu może również dojść do zmiany koloru skóry, a nawet powstania krwiaka na uszkodzonym żebrze.

Jeśli złamanie wywołane ciągłym naprężeniem żebra doprowadziło do zerwania mięśnia lub odwrotnie, zawsze pojawia się krwiak o zmiennej wielkości. Inaczej będzie się prezentować w przypadku boksera, a inaczej u osoby, która ćwiczy wioślarstwo.

A jeszcze inaczej w stanach spowodowanych nieprawidłową techniką ćwiczeń na siłowni u kulturystów.

Czynniki ryzyka dla tego urazu

Istnieją różne sytuacje i czynniki ryzyka, które mogą doprowadzić do naprężeniowego złamania żeber. Według publikacji w Journal of the Argentine Association of Sports Traumatology prawie zawsze uraz jest klasyfikowany jako lekki.

To znaczy, że istnieje niewielkie prawdopodobieństwo, że przekształci się w poważniejsze formy. Dlatego w większości przypadków można go leczyć stosując wypoczynek.

Z drugiej strony jednak, znając czynniki ryzyka, można pomyśleć o odpowiedniej profilaktyce. Najważniejsze z nich to:

  • Zła postawa i zła technika. Istnieją sporty, które mają określone i sprawdzone metody pozwalające uniknąć kontuzji. Jeśli sportowiec nie przestrzega tych ruchów i zasad, może się narazić na kontuzje.
Bokserzy
  • Niska gęstość kości. Osoby z osteopenią lub osteoporozą mają mniejszą gęstość kości, a co za tym idzie niewystarczającą ilość wapnia i słabszą sieć tkankową. W takich sytuacjach można się spodziewać, że naprężenie, któremu je poddajemy, może doprowadzić do złamania żeber.
  • Nadmierny wysiłek spowodowany powtarzaniem określonych ruchów. Jeśli sportowiec za każdym razem powtarza ten sam trening bez regulacji ciężaru i siły, możliwe jest, że zbytnio obciąża pewne obszary ciała. Aby do tego nie dopuścić, lepiej stosować progresywne modele aktywności fizycznej i skorzystać z wiedzy trenerów kierujących przygotowaniami.

Co zrobić w przypadku złamania żebra?

Jeśli jesteś sportowcem i doszło u Ciebie do naprężeniowego złamania żebra, pierwszą rzeczą jaką musisz zrobić, jest skonsultowanie się z lekarzem. Lekarz zleci prześwietlenie klatki piersiowej, aby potwierdzić uraz, i na jego podstawie oceni jego zakres.

Jednym z pierwszych zaleceń jest ograniczenie lub wstrzymanie aktywności fizycznej, aby żebro mogło się zagoić. W ramach łagodzenia objawów można również przepisać leki przeciwbólowe i przeciwzapalne. Konieczność zastosowania bandaża lekarz określi na podstawie stopnia urazu, może on bowiem pomóc w stabilizacji.

Na koniec pozostaje zaplanowanie rehabilitacji, Obejmuje ona fizjoterapię stanowiącą bardzo ważny czynnik leczenia według literatury naukowej na ten temat.

Warto również wykonywać ćwiczenia wzmacniające mięśnie klatki piersiowej w celu uniknięcia nawrotów i powrotu do sportu. Operację stosuje się natomiast tylko w wyjątkowo poważnych przypadkach, w których oś żeber uległa uszkodzeniu z powodu przemieszczenia.


Wszystkie cytowane źródła zostały gruntownie przeanalizowane przez nasz zespół w celu zapewnienia ich jakości, wiarygodności, aktualności i ważności. Bibliografia tego artykułu została uznana za wiarygodną i dokładną pod względem naukowym lub akademickim.


  • Lora Veramendi, Maylin. “Tratamiento fisioterapéutico en fractura de esternón y costillas.” (2018).
  • Torrengo, Federico, Vicente Paús, and Jorge Cédola. “Fracturas por estrés en deportistas.” Rev la Asoc argentina Traumatol del Deport (2010): 18-23.
  • del Arco, Jessica Grande. “Fracturas de estrés en atletas.” Revista Internacional de Ciencias Podológicas 12.2 (2018): 63.
  • Puyol, Sonia Galicia, et al. “Tipos de fracturas costales encontradas en traumatismos costales”. Seram (2018).

Ten tekst jest oferowany wyłącznie w celach informacyjnych i nie zastępuje konsultacji z profesjonalistą. W przypadku wątpliwości skonsultuj się ze swoim specjalistą.