Wetgeving op het gebied van sportvoeding in Spanje

In de loop der jaren zijn er vele wetten en koninklijke besluiten uitgevaardigd om de sportvoeding te reguleren. Hier volgt een analyse van de in Spanje belangrijkste wetgeving op het gebied van sportvoeding.

Een gezond lichaam dat in goede conditie is en goed functioneert is iets dat elke sporter nastreeft. Iedereen wil altijd zo gezond mogelijk zijn. Wanneer het enige doel echter winnen is, dan is voeding de sleutel tot succes. Inzicht in dit simpele feit heeft in Spanje geleid tot het ontstaan van nieuwe wetgeving op het gebied van sportvoeding.

Wetgeving op het gebied van sportvoeding

Als je wilt winnen, dan moet je goed eten

Sportvoeding is een toegepaste specialisatie die zich richt op de voedingsbehoeften van sporters van allerlei verschillende soorten sporten. In feite moet de voeding in alle fasen van het proces voldoen aan de behoeften van elk individu:

• Training
• Competitie
• Herstel
• Rust

Daarnaast mag je op geen enkel moment je energiebehoefte verwaarlozen. Om je behoeften te berekenen, moet je uitzoeken hoeveel energie je tijdens je fysieke activiteiten verbruikt. Je kunt je energie-inname namelijk niet verminderen zonder risico te lopen om schade aan je lichaam te berokkenen en je prestaties te veranderen.

Met al deze factoren in het achterhoofd is het gemakkelijk om het belang in te zien van een adequate voeding die alle benodigde voedingsstoffen bevat. Dit is essentieel voor je lichaam om organische weefsels te kunnen verzorgen en herstellen, en om de stofwisseling van het lichaam te reguleren.

Sportvoeding houdt niet alleen rekening met al deze punten, maar past ook de diëten aan de sporter aan en aan de eisen van de sport die hij of zij beoefent. Elke voeding en elk drankje heeft een specifieke functie. Daarom kun je niet voorbijgaan aan de noodzaak van een constante supervisie door een specialist.

Hoe is de marketing van levensmiddelen geregeld?

Voordat een voedingsproduct of voedingssupplement op de markt kan komen, moet het worden gereguleerd. De regulering vindt plaats in alle stadia van de productie, met inbegrip van de:

• Verwerking
• Verpakking
• Distributie

Deze wetten op het gebied van sportvoeding zijn belangrijk, omdat ze betrekking hebben op supplementen die sporters nodig hebben om aan hun voedings- en energiebehoefte te voldoen.

Bij het beoefenen van sport worden vaak hoge eisen gesteld aan de voedingswaarde. Daarom hebben sporters soms supplementen nodig met extra vitaminen en mineralen om aan hun behoeften te voldoen.

Wat betreft de wetgeving op het gebied van sportvoeding, zie Koninklijk Besluit 126/2015, uitgevaardigd op 27 februari 2015.  Deze wetgeving keurt bepaalde voorschriften goed inzake informatie over onverpakte levensmiddelen die bestemd zijn voor verkoop aan de eindverbruiker en de voedingsmiddelenbedrijven.

Deze wetgeving regelt ook verpakte producten, zodat de consument de detailhandel om voedingsinformatie kan vragen.

Wetgeving op het gebied van sportvoeding in Spanje

Wat de voedingssupplementen betreft, de Europese Unie en Spanje zijn het nog niet eens geworden over wettelijke criteria. De nationale wetgeving stelt specifieke voorschriften vast in decreten zoals KB-1712/1991.

Dit koninklijk besluit heeft tot doel de levensmiddelen te reglementeren bij de Spaanse Voedsel- en Warenautoriteit, dat de registratie van producten die als dieet- of andere specialiteitsproducten worden geëtiketteerd, verplicht stelt.

Dit soort producten wordt ook geregeld bij Koninklijk Besluit KB-2685/1976, uitgevaardigd op 16 oktober 1976. Dit decreet stelt categorieën en specifieke bepalingen vast voor het Technisch en Sanitair Reglement.

Het probleem voor voedselproducenten en consumenten is dat de wetgeving niet erg duidelijk is. In veel gevallen is er zelfs helemaal geen sprake van wetgeving.

Deze mazen in de wet geven Spanje een nadeel ten opzichte van andere landen als het gaat om de productie van sportvoedingsproducten. Een goed voorbeeld hiervan zijn zoetstoffen, die prima te gebruiken zijn in het dagelijks leven, maar niet in voedingssupplementen voor sporters.

Een ander geval is het KB-1275/2003, dat op 10 oktober 2003 is vastgesteld en waarin de maximaal toegestane hoeveelheden van bepaalde stoffen zijn vastgelegd. Als gevolg daarvan markeert deze wetgeving een groot verschil tussen Spanje en de rest van de Europese Unie.

Een goed voorbeeld is vitamine C, dat in Spanje is gemaximeerd op 60 mg, terwijl in andere landen de maximale consumptie 1.000 mg bedraagt.

Updates nodig voor wetgeving op het gebied van sportvoeding

Sporters en geïnteresseerden in sportvoeding moeten een aantal van deze wettelijke voorschriften herzien. Een belangrijke regeling die het vermelden waard is, is de organieke wet 7/2006, aangenomen op 21 november 2006. Deze wet biedt bescherming voor de gezondheid van sporters en ondersteunt de strijd tegen doping in de sport.

De huidige doelstellingen van de dopingcontrole zijn heel anders dan die van de afgelopen jaren. De wetgeving regelt nu zowel exogene als endogene stoffen. Daarnaast maakt men onderscheid tussen negatieve en verdachte stoffen en zijn de periodes tussen de drugstests nu korter.

Sportvoeding en adverteren

In het kader van het reglement dat van toepassing is op voeding en voedsel, moeten we ook het Koninklijk Besluit 1907/1996 van 2 augustus 1996 vermelden. Dit decreet heeft betrekking op het adverteren en commerciële promotie van met vermeende gezondheidsdoeleinden:

• Producten
• Activiteiten
• Diensten

Het is noodzakelijk om deze norm aan te passen aan de wereld van de online-reclame, die een groot deel van de huidige marketingstrategieën omvat.

Op dezelfde manier regelt het Koninklijk Besluit 1808/1991, uitgevaardigd op 13 december 1991, de claims die worden gedaan om bepaalde voedingsproducten te categoriseren. De identificatie van levensmiddelen en de regelgeving evolueren en het is belangrijk om bijgewerkte normen vast te stellen.

Ten slotte heeft het Koninklijk Besluit 30/1992, uitgevaardigd op 17 juli 1992, de etiketteringsnormen verbeterd, maar deze moeten wel worden aangepast. Dit is een wet die geen rekening houdt met veel van de parameters van de levensmiddelenwetgeving waarmee we meer dan 20 jaar later te maken hebben.

In de meeste gevallen worden wetten overbodig omdat ze zich niet kunnen aanpassen aan de huidige realiteit van de sportvoeding. Op een gebied dat zo breed en belangrijk is voor het leven van alle mensen, moeten er geen losse eindjes aan elkaar geknoopt worden, zeker niet als het gaat om wetgeving.